Tamaryndowiec: korzyści zdrowotne

Mówią, że w życiu musisz spróbować wszystkiego. Fani kuchni dla smakoszy rozumieją to wyrażenie w najprawdziwszym tego słowa znaczeniu. Owoce tamaryndowca są powszechnym pożywieniem dla mieszkańców Afryki i Azji, ale dla Europejczyków ten produkt jest wciąż kulinarnym egzotem.

Co to jest tamaryndowiec

Tamaryndowiec jest drzewem rosnącym w strefie tropikalnej planety. W katalogu botanicznym nazywa się to datą indyjską lub tamaryndą indyjską. Roślina należy do rodziny roślin strączkowych i jest jedynym przedstawicielem swojego gatunku.

Jak to wygląda

Tamaryndowiec to wiecznie zielone drzewo, które dorasta do 20 m. Drewno rośliny wygląda niecodziennie: wnętrze pnia jest złożone z solidnym ciemnoczerwonym rdzeniem, a miękkie drzewo bielone jest pomalowane na jasnożółty kolor.

Małe owalne liście są zielone i umiarkowanie zielone, płytki liściowe są cienkie i umiarkowanie twarde. Na każdej gałęzi znajduje się od 10 do 40 liści. Układ liści jest taki sam, jak w przypadku paproci lub akacji.

Raz w roku tamaryndowiec jest gęsto pokryty bujnymi kwiatostanami. Kwiaty mają niezwykły i piękny kształt. Podłużne, spiczaste płatki są gromadzone w koronie, wewnątrz której znajdują się długie, misternie zakrzywione pręciki i słupki. Kolor płatków jest biały, jasnoróżowy i czerwonawy, a kolor dolnych i górnych płatków może się różnić.

Owoce tamaryndowca to strąk (fasola). Długość strąka wynosi 18–22 cm, a grubość 2–3 cm. Wewnątrz twardej skórki znajdują się nasiona otoczone gęstą „mięsistą” owocnią, która swoim wyglądem i fakturą przypomina miąższ daktylowy. Nasiona rośliny są gładkie, duże, mają zaokrąglony kształt. Kształt kości przypomina kamyki lub zaokrąglone kryształy.

Gdzie rośnie

Ojczyzną drzewa są tropiky Afryki Wschodniej i wyspa Madagaskar, gdzie tamaryndowiec rośnie w suchych lasach liściastych. Jeszcze przed naszą erą podróżnicy zabierali nasiona i rozprzestrzeniali gatunki roślin daleko poza naturalnym zasięgiem. Obecnie tamaryndowiec rośnie nie tylko na kontynencie afrykańskim, ale także w tropikalnych regionach Azji i na wyspach Oceanii.

Już w XVI wieku drzewo zostało wprowadzone do Ameryki Środkowej i Południowej, roślina doskonale zapuściła korzenie na lokalnych glebach. Gatunek ten jest uprawiany jako roślina dekoracyjna i rolnicza.

Skład i zawartość kalorii

100 g surowego tamaryndowca zawiera 239 kcal. Skład produktu obejmuje:

• białka roślinne - 2,8 g;
• węglowodany - 57,4 g;
• tłuszcze roślinne - 0,6 g;
• woda - 30–31 g;
• włókno - 5,1 g;
• substancje popiołowe - 2,7 g.
• Wartość energetyczna 100 g owoców wynosi 1000 kJ.

Miąższ surowego tamaryndowca zawiera dużą ilość witaminy A, beta-karotenu, wszystkich rodzajów witamin z grupy B (folianów, pirydoksyny, kwasu pantotenowego, choliny, tiaminy i ryboflawiny). Produkt ma dużo witaminy C (kwas askorbinowy), E, ​​PP, K.

Tamarynda zawiera makro i elementy makro. Jest dużo potasu, wapnia, magnezu, siarki, fosforu, sodu. Produkt jest bogaty w żelazo, cynk, miedź i selen. Tamaryndowiec ma złożone aminokwasy niezbędne w procesach metabolicznych - lizynę, tryptofan, metioninę. Pulpa zawiera kwasy tłuszczowe - stearynowy, mirystynowy, oleinowy (omega-9), linolowy i palmitynowy, a także grupy omega-6. Tamaryndowiec jest bogaty w cukry (di- i monosacharydy) i pektyny.

Przydatne właściwości tamaryndowca

Ogólna korzyść

Wysoka zawartość witamin i różnorodne pierwiastki śladowe sprawiają, że tamaryndowiec jest przydatnym i pożywnym produktem. Ma działanie lecznicze. Podajemy ważne korzystne właściwości rośliny.

1. Produkt zawiera kwasy organiczne, włókna roślinne i oleje, dlatego poprawia trawienie i przyczynia się do normalnego funkcjonowania przewodu żołądkowo-jelitowego.
2. Świeże liście tamaryndowca są stosowane w leczeniu wysypek skórnych, mają działanie przeciwzapalne oraz zmniejszają podrażnienia i swędzenie.
3. Napary z owoców, kory i liści mają działanie kojące i relaksujące.
4. Tamaryndowiec jest w stanie zmniejszyć ilość kwasu w żołądku, co jest ważne w leczeniu wrzodów, leczeniu zapalenia jelita grubego, bakteryjnych i niebakteryjnych procesów zapalnych.
5. Miąższ owocu ma właściwości antyseptyczne i antybakteryjne.
6. Produkt jest w stanie przywrócić hormonalne tło organizmu i funkcje układu rozrodczego.
7. Substancje tworzące owoce są przeciwutleniaczami i wiążą wolne rodniki, które powodują powstawanie nowotworów.
8. Obecność w owocach potasu, selenu, sodu przyczynia się do poprawy pracy serca i układu krążenia.
9. Produkt jest przydatny dla pacjentów z niedokrwistością, ponieważ zawiera dużą ilość żelaza.
10. Owoce zawierają witaminy, które są ważne dla utrzymania odporności.
11. Przeciwutleniacze bogate w tamaryndowca przyczyniają się do odnowy komórek i spowalniają proces starzenia.
12. Produkt obniża poziom „złego” cholesterolu i zapobiega wielu chorobom układu sercowo-naczyniowego.
13. Tamaryndowiec jest przydatny dla osób cierpiących na nadciśnienie.
14. Mieszkańcy subtropików doskonale zdają sobie sprawę z wpływu tamaryndowca na trawienie. Ludzie, którzy uwzględniają ten produkt w swojej diecie, zauważają, że ten owoc poprawia apetyt.

Według ajurwedy (tradycyjnej medycyny indyjskiej) tamaryndowiec jest skuteczny w leczeniu biegunki. Uzdrowiciele uważają, że w przypadku biegunki jelita są szybko oczyszczane z toksycznych, patogennych i drażniących substancji, po których organizm rozpocznie procesy odzyskiwania.

Zgodnie z tradycyjnymi recepturami azjatyckich lekarzy wywary do leczenia malarii są przygotowywane z kory i liści. Napój pomaga w leczeniu chorób zakaźnych krajów tropikalnych i gorączki nerwowej.

Dla kobiet

Tamaryndowiec i potrawy z dodatkiem tego owocu są przydatne dla kobiet cierpiących na zaburzenia hormonalne. Można go jeść, przyjmować w postaci naparów i wywarów na choroby kobiece, którym towarzyszą procesy zapalne.

Ta roślina należy do silnych afrodyzjaków, które działają szczególnie na kobiety. Produkt zwiększa wrażliwość i seksualność płci pięknej.

Dla mężczyzn

Produkt ma działanie lecznicze na wszelkie ogniska zapalne, dlatego dobrze jest włączyć go do diety w przypadku ostrego zapalenia gruczołu krokowego. Mężczyźni mogą jeść tamaryndowca na choroby zakaźne, aby zwiększyć odporność i utrzymać witalność.

Podczas ciąży

Nie ma jednoznacznej opinii, czy owoce tamaryndowca powinny zostać włączone do diety kobiet w ciąży. Niektóre źródła twierdzą, że przyszła mama powinna całkowicie wykluczyć takie produkty ze swojego menu. Inni autorzy uważają, że owoce można jeść, ale nie często i w małych ilościach.

Podczas karmienia piersią

Źródła publiczne nie zawierają żadnych informacji na temat szkód tamaryndowca dla matek karmiących. Najprawdopodobniej takie badania nie zostały przeprowadzone, dlatego podczas karmienia piersią lepiej jest wykluczyć produkt z menu. W każdym razie podczas ciąży i karmienia piersią należy skonsultować się z ginekologiem i lekarzem dziecięcym.

Dla dzieci

Tradycyjni uzdrowiciele zalecają wywar z tamaryndowca w celu wydalenia robaków, w tym u dzieci. Ten sam napój ma działanie przeczyszczające i uspokajające. Jeśli matka ma wątpliwości co do wykorzystania rośliny do celów leczniczych, lepiej skonsultować się z pediatrą. Lekarz wyda zalecenia dotyczące tego, ile lat można leczyć takimi środkami i jak je ugotować.

Podczas utraty wagi

Produkt jest w stanie stłumić uczucie głodu i zatrzymać „dudnienie” w żołądku, które występuje podczas jedzenia. Osoby odchudzające korzystają z tej właściwości owoców i uwzględniają ją w swojej diecie podczas diety.

Owoce rośliny zawierają kwas hydroksycytrynowy, który wchodzi w interakcje z enzymami żołądka, skracając czas interakcji z jedzeniem. Zapobiega to nadmiernemu gromadzeniu się składników odżywczych.

Kwas hydroksycytrynowy uzyskany z owoców jest częścią suplementów diety dla osób, które chcą schudnąć. Substancja ta znajduje się w innych produktach odchudzających.

Dlaczego pasta tamaryndowca jest przydatna

Istnieją dwa rodzaje owoców tamaryndowca. Owoce wyróżniają się smakiem. Słodkie i słodkie i kwaśne owoce są spożywane bez przetworzenia, w naturze. Mają charakterystyczny smak, przypominający mieszankę dobrych śliwek i suszonych moreli lub marmolady jagodowej. Makaron jest wytwarzany z kwaśnych odmian. Oba rodzaje owoców emitują silny, bogaty aromat owocowy.

Makaron tamaryndowca, sprzedawany w sklepach, jest gęstą, ciemnobrązową masą. Produkt fabryczny różni się od domowej roboty pasty większą gęstością i lepkością. Domową pastę z tamaryndowca można kupić na rynkach Azji Południowo-Wschodniej. Podczas gotowania weź pod uwagę stężenie produktu: im wyższa lepkość masy, tym mniejsza ilość tamaryndowca wymagana przez kucharza. W przypadku „przedawkowania” jedzenie może okazać się zbyt kwaśne, ściągające i ściągające.

Pasta ma taki sam skład jak surowe owoce. Produkt zachowuje wszystkie witaminy, kwasy organiczne, makro- i mikroelementy, a także surowiec. Skoncentrowana masa owocowa ma działanie bakteriobójcze, przeciwdrobnoustrojowe i przeczyszczające. Produkt wykazuje właściwości afrosidiaka w taki sam sposób jak miąższ świeżych owoców.

Pasta z tamaryndowca jest sprzedawana w szklanych słoikach, plastikowych pojemnikach, miękkich plastikowych opakowaniach i jest płynnym lub lepkim koncentratem. Może to być gęsty, mocno skoncentrowany sok, gotowy do picia.

Tamaryndowiec w kosmetologii

W Chinach, Tajlandii i innych krajach azjatyckich tamaryndowiec jest szeroko stosowany w salonach kosmetycznych. Napary, wywary i kompresy ze świeżych liści leczą trądzik i inne choroby skóry. Maski i wanny wykonane są z materiałów roślinnych. Miąższ owocu służy do kompresów i zawijania.

Koncentraty i ekstrakty z liści i owoców drzewa należą do kilkudziesięciu produktów kosmetycznych wytwarzanych w fabryce. Składniki materiałów roślinnych - ważny składnik balsamów, rozjaśniających kremów i masek. Tamaryndowiec znajduje się w żelach, tonikach, peelingach oczyszczających. Kosmetyki mają działanie przeciwstarzeniowe, bakteriobójcze, przeciwdrobnoustrojowe, kojące.

Przedsiębiorstwa farmaceutyczne i producenci kosmetyków wykorzystują nie tylko liście i miazgę, ale także nasiona roślin jako surowce. Zostają sproszkowane do stanu zapylonego, wyciągi są wytwarzane i dodawane do kremów na zmarszczki, produktów do pielęgnacji starzejącej się i suchej skóry. Przy regularnym korzystaniu z funduszy skóra jest aktualizowana, uruchamiane są procesy regeneracji komórek i odmładzania.

Aktywnym składnikiem materiałów roślinnych jest ksyloglukan. Ten związek organiczny wiąże cząsteczki wody aktywniej niż kwas hialuronowy. W rezultacie wilgoć i świeżość skóry są zachowane nawet w suchym powietrzu, co jest szczególnie ważne w przypadku starzenia się i starzenia się skóry.

Wybielające właściwości pozwalają pozbyć się związanych z wiekiem plam starczych. Kremy, w tym ekstrakt roślinny, stosuje się w celu ochrony przed promieniowaniem ultrafioletowym ze słońca. Przeciwutleniacze znajdujące się w nasionach tamaryndowca pomagają utrzymać i przywrócić kolagen w skórze.

Olej z tamaryndowca (bursztynu), który jest również stosowany w kosmetologii i medycynie, jest wytwarzany z nasion rośliny w sposób rzemieślniczy i fabryczny. Produkt uzyskiwany jest przez bezpośrednie tłoczenie, wysokiej jakości surowce nie zawierają innych olejów roślinnych, obcych dodatków i barwników.

Olejek tamaryndowca dodaje się do maseczek do twarzy i włosów lub po prostu wciera w skórę głowy.Przy regularnym stosowaniu włosy stają się lśniące, gęste i gładkie. Swędzenie ustaje, skóra jest nawilżona, a łuski włosów zostają przywrócone. Olej niszczy infekcje grzybicze i pasożyty skórne, dlatego jest stosowany w chorobach dermatologicznych.

Szkoda i przeciwwskazania

Owoce tamaryndowca nie powinny być spożywane przez osoby, u których zdiagnozowano wrzód żołądka i wrzód dwunastnicy. Owoc ma działanie przeczyszczające, o którym należy pamiętać z tendencją do biegunki. Produkt jest wykluczony z diety, jeśli dana osoba jest leczona lekami rozrzedzającymi krew, ponieważ połączenie tej grupy leków z egzotycznymi owocami może prowadzić do wewnętrznego krwawienia.

Diabetycy powinni skonsultować się z lekarzem, ponieważ pulpa rośliny zawiera cukier. Jeśli wystąpi reakcja alergiczna, produkt jest całkowicie wykluczony z diety. Owoce stosuje się ostrożnie i w małych porcjach, jeśli występują choroby nerek i wątroby. Jest zabroniony w chorobach zakaźnych, którym towarzyszy biegunka - czerwonka i salmonelloza.

Nie możesz jeść niedojrzałych owoców i używać ich miazgi do celów kosmetycznych. Fasolka szparagowa zawiera dużą ilość garbników i jest gorzka nawet po długotrwałej obróbce cieplnej.

Jak wybrać i przechowywać

Świeże owoce indyjskie można kupić w krajach tropikalnych, w których uprawia się tamaryndę. W Europie i Rosji ten owoc jest sprzedawany bardzo rzadko. Wybierając produkt, zwróć uwagę na stan skórki płodu. Skórka wysokiej jakości owoców jest jędrna, równomierna, o jednolitym kolorze.

Oznaką uszkodzenia owoców jest pomarszczona, miękka skórka. Jeśli na strąku są zranienia, pęknięcia, miękkie plamy, można założyć, że zgnilizna przeniknęła do wnętrza owocu. Świeże, wysokiej jakości owoce po czyszczeniu rozprzestrzeniają silny owocowy aromat.

Nieobrane strąki są przechowywane przez 5 do 7 dni; dolne pudełko lodówki służy jako miejsce do przechowywania. Jeśli trzymasz owoce w pokoju, pozostaną one świeże przez nie więcej niż 1-2 dni. Suszona tamaryndowiec traci dużą ilość wody, a cukier zawarty w owocach jest środkiem konserwującym. Dlatego okres przydatności suszonych owoców i koncentratu prasowanej miazgi wynosi 1,5–2 lata.

Jak jeść tamaryndowca

Kapsuła jest cięta ostrym nożem długości wzdłuż owocu, aby odsłonić całe mięso. Nie jest to trudne, ponieważ skóra owocu jest wystarczająco cienka i miękka. Po nacięciu biorą kapsułę w dłonie i rozbijają ją na pół przy niewielkim wysiłku. Następnie miazga owocowa jest usuwana, a nasiona są ekstrahowane. Usuwane są również włókna nitkowate, które nie nadają się do żywności. Nasiona tamaryndowca nie są spożywane; można je wyrzucić.

Owoce dobrze zjeść rano, przed śniadaniem lub zamiast niego. Ten produkt może zastąpić deser podczas lunchu i popołudniowej przekąski.

Zastosowanie do gotowania

Owoce tamaryndowca nadają się do robienia soków, chłodzenia i tonizowania herbaty, orzeźwiających napojów. Owoc jest stosowany jako dodatek do słodyczy w ciastach, ciastach i deserach. Z tego produktu przygotowywane są galaretki i dżemy, konfitury i marmolady, ponieważ pektyna jest naturalnym zagęszczaczem. Tamarynda zmiękcza mięso i nadaje mu egzotyczny korzenny smak. W kuchni azjatyckiej istnieje wiele przepisów na gorące, kwaśne i słodkie marynaty, sosy, przystawki podawane z sushi, bułki, dania z dowolnego mięsa, drobiu i ryb.

Aromatyczna woda jest często przygotowywana do pikantnych potraw, do których dodaje się tamaryndowca. Taki napój zmiękcza i uzupełnia smak przypraw orientalnych.

Słodko-kwaśny świeży sos

Aby przygotować sos, potrzebujesz:

• owoce tamaryndowca słodko-kwaśnego;
• daty;
• czerwona papryka;
• czosnek
• Imbir

Proces:

1. 3-4 strąki tamaryndowca są obrane, miazga jest usuwana, a nasiona usuwane.Wklej makaron ciepłą przegotowaną wodą i pozostaw na 20-30 minut, po czym woda zostanie spuszczona.
2. Daty tną, usuwają nasiona i usuwają twardą skórkę z owoców. Pulpa jest cięta na małe kawałki.
3. Składniki umieszcza się na małej patelni, dodaje szczyptę czerwonej papryki i kawałek korzenia imbiru, startego na drobnej tarce. Jeden ząbek czosnku jest obrany, wyciśnięty przez prasę (wyciskacz czosnku), a także umieszczony w pojemniku.
4. Ubij składniki sosu widelcem lub trzepaczką. Dodaj 150 ml wody, postaw rondel na ogniu, zagotuj i wyłącz piec. Sos przykleja się pod pokrywą na 5-8 minut i jest usuwany z pieca.

Tonik

Do zrobienia drinka potrzebujesz:

• szklanka cukru trzcinowego brązowego;
• 4 gwiazdki anyżu gwiazdkowatego (można zastąpić taką samą ilością anyżu);
• szklanka płynnej pasty tamaryndowca;
• 3 laski cynamonu;
• 4 szklanki soku ananasowego;
• szklanka wody.

Proces:

1. Cukier hoduje się w wodzie i gotowanym syropie. Kilka minut przed końcem gotowania dodaj anyż gwiazdkowaty. Gotowy syrop wyjmuje się z pieca, chłodzi i wlewa do dużego pojemnika (w słoiku lub patelni).
2. Pastę z tamaryndowca umieszcza się w syropie i wlewa cały sok ananasowy. Składniki są mieszane. Napój można podawać przy stole.

Zgodnie z tym przepisem napój tonizujący jest przygotowywany we wszystkich krajach Azji Południowo-Wschodniej. W wietnamskiej wersji przepisu do napoju dodaje się posiekane prażone orzeszki ziemne i szczyptę soli.

Krewetki W Sosie Tamaryndowym

Aby przygotować dwie porcje potraw, weź:

• 300 g dużych krewetek;
• 2–2,5 łyżki pasty z tamaryndowca (bez blatu);
• 2 średnie ząbki czosnku;
• papryka chili;
• mała gałązka kolendry.

Proces:

1. Zagotuj krewetki, zdejmij skorupki i smaż na oleju słonecznikowym nie dłużej niż 2-3 minuty. Możesz wziąć olej z oliwek lub gorczycy.
2. Papryki są obrane i pokrojone w blender wraz z czosnkiem i kolendrą.
3. Powstałą masę wkłada się do metalowego rondla, dodaje pastę z tamaryndowca, łyżeczkę granulowanego cukru, wlewa składniki szklanką wody i miesza do uzyskania gładkości. Pojemnik umieszcza się na piecu i doprowadza do wrzenia podczas mieszania.
4. Sos wlewa się na patelnię, na której smażone są krewetki, zamknij pojemnik pokrywką i dusić naczynie przez 3 minuty. Następnie układają jedzenie na porcjach i podają na stole.

Domowy sos Worcester

Ten słynny sos został „wymyślony” w XIX-wiecznej Anglii. Produkt nadaje się do gorących przystawek, grillowanych mięs i duszonych warzyw. Sos na masową skalę jest produkowany w przedsiębiorstwach przemysłu spożywczego, ale przy nowoczesnej dostępności produktów i przypraw można go przygotować w domowej kuchni. Szef kuchni będzie potrzebował:

• 1 średnia główka cebuli;
• 2 ząbki czosnku;
• 25 g kłącza świeżego imbiru;
• 2 małe sardele;
• 2-3 groszek czarnego pieprzu;
• 3 łyżki suchej musztardy;
• 0,5 łyżki stołowej curry, mielona czerwona papryka, cukier;
• 2 laski cynamonu;
• 3-4 kawałki suchych nasion goździków;
• 2 łyżeczki kardamonu;
• 30 ml octu stołowego;
• 0,5 łyżeczki pasta tamaryndowca;
• szklanka sosu sojowego;
• 100 ml wody.

Proces:

1. Cebulę, czosnek i korzeń imbiru kroi się na małe kawałki i wkłada do miski. Dodaje się musztardę, czerwony pieprz, kardamon, cynamon i czarny pieprz. Składniki miesza się i przenosi do trójwarstwowej torby z gazy.
2. Torba jest zawiązana w supeł i umieszczana na patelni. Na wierzch wylewa się cukier i nakłada się miazgę tamaryndowca, dodaje ocet stołowy i sos sojowy. Patelnię umieszcza się na kuchence, ogrzewa i gotuje przez 40 minut na małym ogniu.
3. Pokrojone sardele, curry, wodę i sól łączy się w osobnym naczyniu, składniki miesza się i mieszaninę dodaje do patelni.
4. Podsumowując, sos jest usuwany z pieca i wlewany do szklanego słoika o pożądanej objętości (wraz z woreczkiem z gazy).Pojemnik zamyka się szczelnie zamkniętą pokrywką i chłodzi.
5. Naczynie jest otwierane co drugi dzień, wyciągana jest torebka przypraw i wyciskana do płynu, a słoik jest ponownie zamykany. Po 2 tygodniach worek jest wyrzucany.
6. Sos jest gotowy, jest butelkowany i chłodzony. Przed użyciem wstrząśnij płynem.

Pikantna zupa z żeberka wieprzowego

To pierwsze danie jest gotowane bez ziemniaków. Do gotowania potrzebujesz:

• średniej wielkości cebula;
• 5 ząbków czosnku;
• dojrzały czerwony pomidor;
• jedna trzecia szklanki oliwy z oliwek;
• pół szklanki sosu rybnego;
• 1 biała rzodkiew;
• 2,5 łyżki pasty z tamaryndowca;
• 0,6 szklanki wody;
• 2-3 gałęzie szpinaku;
• sól

Proces:

1. Cebule pokrojono w kostkę. Czosnek jest mielony na drobnej tarce. Składniki te smażone są na głębokiej patelni, w oleju roślinnym, aż na złoty kolor (3-4 minuty).
2. Żeberka wieprzowe dokładnie umyte. Rzodkiewkę obierz i pokrój w duże kostki.
3. Mięso i pokrojone warzywa są umieszczane na patelni (na cebulę i czosnek), polane sosem rybnym. Zawartość pojemnika miesza się, patelnię szczelnie zamyka się pokrywką, przedmiot obrabia się do wrzenia i dusi przez 10-12 minut.
4. Następnie wlewają wodę, aby warzywa i mięso były prawie całkowicie pokryte bulionem. Zupę gotuje się przez 10 minut, okresowo usuwając piankę.
5. Następnie włóż pastę tamaryndową i sól, zamknij patelnię pokrywką i kontynuuj gotowanie, aż mięso będzie gotowe (30–35 minut).
6. Następnie dodaj pomidora, pokrojonego w krążki i drobno posiekanego szpinaku. Odstaw zupę na małym ogniu przez kolejne 5-6 minut. Danie jest gotowe.

Kurczak Kebab

To pyszne i oryginalne danie na uroczysty piknik na świeżym powietrzu. Do gotowania potrzebne będą następujące produkty:

• 0,6 kg kurczaka lub piersi;
• średniej wielkości cebula;
• 2 ząbki czosnku;
• 1 ostra zielona papryka;
• pół łyżeczki mielonego kminku;
• szklanka soku z tamaryndowca (makaron rozcieńczony w wodzie do smaku);
• 150 g zielonych piór cebuli.

Proces:

1. Najpierw przygotuj warzywa. Czosnek i cebula są obrane i drobno posiekane na desce. Papryka jest cięta, oczyszczana z nasion i krojona na małe kawałki.
2. Włóż cebulę, pieprz i czosnek na patelnię z rozgrzanym olejem roślinnym i posyp kminkiem. Składniki mieszaniny miesza się i smaży, aż cebula stanie się miękka.
3. Sok z tamaryndowca wlewa się do smażonych warzyw, a zawartość patelni doprowadza się do wrzenia. Następnie temperaturę pieca obniża się do minimum, a sos gotuje się przez 5-6 minut.
4. Patelnię wyjmuje się z pieca, a jej zawartość miesza się za pomocą miksera, aby zmielić warzywa do jednorodnej masy. Wlać sos do garnka i zacząć gotować mięso.
5. Piersi kurczaka (lub filety) kroi się na kawałki i naciąga na wstępnie przygotowane drewniane szaszłyki. Mięso jest smarowane oliwą z oliwek, solone i umieszczane na grillu. Kebaby smażone są do jasnej skórki, 6-7 minut z każdej strony. Podczas smażenia kawałki są smarowane sosem i obracane do momentu ugotowania mięsa. Przed podaniem kebab umieszcza się na dużym naczyniu i posypuje zieloną cebulą. Pozostały sos podaje się w rondlu.

Wegetariański pilaw z tamaryndą

Pilaw jest szybko gotowany i ma niezwykły aromat, a ostry kwaśny smak głównego składnika - ryżu - przyjemnie zaskoczy miłośników kuchni wegetariańskiej. Kucharz będzie potrzebował:

• 300 g długoziarnistego ryżu gotowanego na parze;
• 2 łyżki grubej pasty z tamaryndowca
• pół szklanki oliwy z oliwek;
• 1 średnia cebula;
• suszone chili;
• 6 nasion suszonych goździków;
• pół szklanki płatków kokosowych.

Proces:

1. Ryż myje się, wkłada do szerokiej patelni i wlewa wodę (0,6 l). Włączyć piec i gotować kasze ryżowe, aż będą ugotowane.
2. Płatki kokosowe są lekko smażone na małej patelni, aż staną się złotym odcieniem, i wlej produkt do miski. Ponownie włóż patelnię do ognia, usmaż cebulę na oliwie z oliwek, dodając posiekane chili, goździki i sól.
3. Do pojemnika dodaje się pastę z tamaryndowca.Po 5-7 minutach ułóż ugotowany ryż i wszystko wymieszaj. Danie jest gotowe. Pilaw podawany jest w porcjach lub talerzach i posypany kokosem.

Chiński sos orzechowy

Ten produkt ma ostry orzechowy smak, który powstaje z połączenia orzeszków ziemnych i ostrej papryki. Gotowy sos zawiera pikantną ostrość, dyskretną kwaskowatość, wyczuwa sól i słodycz. Sos jest przygotowany na gotowany ryż, gotowane i smażone mięso. Szef kuchni potrzebuje następujących produktów:

• 300 g orzeszków ziemnych;
• 3 ząbki czosnku;
• małe papryczki chili;
• 2 szalotki;
• jedna trzecia szklanki brązowego cukru;
• pół łyżki pasty z tamaryndowca;
• korzeń imbiru;
• pół troszkę limonki;
• jedna trzecia szklanki oleju roślinnego;
• 400 ml wody;
• sól

Proces:

1. Orzeszki ziemne są obrane i obrane. Jeśli czerwonawa skórka opóźnia się znacznie, zalej orzecha gorącą wodą. Po oczyszczeniu orzechy wlewa się do blendera i sieka.
2. Kawałek imbiru wciera się przez sito lub tarkę, aby zrobić pół łyżki makaronu i włożyć do filiżanki. Wapno jest cięte, a sok wyciskany do osobnej miski. Papryka chili jest kruszona na małe kawałki. Wcierać czosnek na specjalnej drobnej tarce lub wycisnąć przez prasę (prasa czosnkowa).
3. Przygotowane składniki łączy się w osobnym talerzu - kleik czosnkowy, tłuczony imbir, posiekaną papryczkę chili i sok z limonki. Szalotki są obrane i drobno posiekane.
4. Olej słonecznikowy wlewa się do grubościennej patelni i ogrzewa. Wlać szalotki i smażyć na złoty kolor, ale nie więcej. Następnie włóż czosnek, chili, imbir i sól na patelnię. Sos gotuje się przez 15-20 minut z ciągłym mieszaniem.
5. Do składników dodaje się pokruszone orzeszki ziemne, cukier i wodę, a sos miesza się do uzyskania gładkości. Masa powinna dobrze się gotować przy ciągłym mieszaniu i nie palić się. Gotuj, aż sos zgęstnieje, stanie się to za około 20 minut. Przed wyjęciem z pieca dodaj pastę z tamaryndowca.

W zamrażarce sos orzechowy można przechowywać do sześciu miesięcy. Na półce lodówki produkt zachowuje smak do 5-6 dni.

Ciekawe fakty z tamaryndowca

1. Tamaryndowiec jest uprawiany w domu jako roślina doniczkowa. Jako materiał do sadzenia stosuje się nasiona lub sadzonki. Aby przyspieszyć kiełkowanie, twarda skorupa nasion jest często nacinana.
2. Roślina jest często uprawiana jako bonsai. To drzewo toleruje przycinanie i kształtowanie systemu korzeniowego. Wieloletnie bonsai wygląda bardzo pięknie, małe drzewo tworzy gruby pień i bujną koronę.
3. W Sudanie indyjska randka jest gatunkiem inwazyjnym. Drzewo czuje się świetnie w lesie deszczowym.
4. W Azji miazga owoców tamaryndowca jest czyszczona przez posągi bogów, mosiężne i brązowe elementy w świątyniach. Kwasy dobrze oczyszczają powierzchnie metalowe z filmów tłuszczowych i tlenkowych (patyn).
5. Tamaryndowiec jest przedstawiany na ramionach jednej z prowincji Królestwa Tajlandii. Ta roślina stała się symbolem kubańskiego miasta Santa Clara.
6. Z czerwonego drewna tamaryndowca wykonane są deski podłogowe, parkiet i meble. W minionych wiekach pręty były wytwarzane z elastycznych gałęzi rośliny.
7. Olej uzyskiwany z nasion owoców służy do produkcji lakieru do mebli. Powłoka jest mocna i trwała.
8. Rozciągająca się korona dorosłych drzew tworzy gęsty baldachim, przez który nie przenikają promienie gorącego słońca. Jest używany w południowych Indiach. Drzewa sadzi się wzdłuż dróg, aby stworzyć cień.
9. W niektórych krajach azjatyckich uważa się, że kości tamaryndowca należy zawsze nosić przy sobie. Chronią przed atakami rabusiów, nieprzyjemnymi wydarzeniami i obrażeniami, przyciągają sukces i powodzenia.

Zdjęcie owoców tamaryndowca